قهر کردن عامل تباه سازی زندگی مشترک

یکی از مهم ترین عاملی که می‌تواند زندگی مشترک را تهدید کند و به مرور زمان سبب فروپاشی آن شود، قهر کردن زوجین است. 
 

خانواده یک جایگاه امنی برای برآورده شدن نیازها شخصی و ارتقاء شخصیت انسانی است.و جایگاهی است که آرامش را به اهل خود هدیه می‌دهد همانگونه که خداوند در قرآن کریم برای ازدواج می‌فرماید؛ از نشانه های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میان تان مودت و رحمت قرار داد. [1] این آرامش و رسیدن به عرش در صورتی برای زوجین حاصل خواهد شد که محیط خانواده سرشار از عاطفه و تدبیر باشد نه اینکه مانند میدان جنگ باشد و دائما تیر و ترکش به سمت هم پرتاب کنند. 

حفظ این کانون و استمرار بخشیدن به آن، همراه با نشاط و آرامش وظیفه زن و شوهر است و باید در این مسیر به بهترین شکل رفتار کنند تا آرامش را برای هم به ارمغان بیاورند نه اینکه کینه و کدورت را ایجاد کنند. در دنیای امروزی عوامل های مختلفی وجود دارند که سبب تزلزل و فروپاشی خانواده می‌شوند و باید زوجین دقت داشته باشند که گرفتار این آفت ها نشوند. یکی از مهم ترین عاملی که می‌تواند زندگی مشترک را تهدید کند و به مرور زمان سبب فروپاشی آن شود، قهر کردن زوجین است. 

بدون تردید، خطا و اشتباه یکی از لوازم زندگی بشری است و هیچ کس جز معصوم، مصون از خطا و اشتباه نیست و اگر شخصی ادعا کرده که ا‌تباه نمی‌کند حرف باطلی زده است. هرگاه دو انسان دست به کار مشترکی بزنند، لغزش‌های هر یک در برابر دید دیگری قرار دارد و نمود بیشتری می‌یابد، خصوصاً در مورد زندگی مشترک این مسئله مشهود است. هر یک از زوجین دارای عیب های هستند و اگر بخواهیم آنها را با دقت نگاه کنیم و برای هر اشتباهی که صادر شده، عکس العمل نشان دهیم و قهر کنیم زندگی سخت خواهد شد. 
 

قهر کردن اگر ادامه دار باشد و زمان طولانی از آن بگذرد باعث کینه و کدورت خواهد شد. اما اگر نگذارید که زمان زیادی بگذرد و هر چه زودتر از همسرتان معذرت خواهی کنید و فضا را تبدیل به صلح و آشتی کنید، کار ارزشمندی انجام داده اید. در اختلافات زناشویی اگر افراد مهارت های کنترل خشم و عصبانیت را ندانند، ممکن است که اعمال و رفتار و گفتاری را از خود نشان بدهند که شدت اختلاف آن ها را بیشتر کند. قهر کردن می‌تواند اختلافات را بیشتر کند. 
 

قهر کردن اصلا نمی‌تواند شیوه خوبی باشد بلکه بدترین انتخاب است و می‌تواند تلخ کامی های زیادی در زندگی شما بوجود بیاورد. بلکه با کلمات مهربانانه و عاشقانه از همسرتان معذرت خواهی کنید. 

فرزند آقای بهجت می‌گوید؛ گاه که مثلا کدورتی کوچک پیش می آمد و آقا(آیت الله العظمی بهجت) شب به اتاق خودشان می رفت. وقتی صبح می‌شد و می‌آمد به مادر می‌گفت؛ خسته نباشید و از حال و احوال ایشان می‌پرسید! انگار نه انگار اتفاقی افتاده.[2]
 

شما می‌توانید به دنبال راه های ساده تری بگردید تا به همسرتان بفهمانید که از کاری که انجام داده خوشتان نیامد، نباید مانند بچه ها قهر کنید و صحنه را ترک کنید. شما می‌توانید از کلمات و زبان کمک بگیرید تا مشکل را در همان زمان حل کنید. امام خمینی(ره) با اهل بیت خود قهر نمی‌کردند و آور ناراحتی داشتند، آن روز مثلا سر ناهار به تان و ماست اکتفا می‌کردند دیگر از گوشت و پلو نمی خورند و طرف چون می‌فهمید، عذر خواهی می‌کرد. [3]
 

هر کدام از زوجین باید کارهای که ایجاد تنش می‌کند را انجام ندهند تا زندگی آرامی داشته باشند. اگر همسر شما به کاری حساسیت پیدا کرده سعی کنید آن را انجام ندهید تا همسرتان حساس نشود. انجام دادن کارهای حساسیت زا باعث می‌شود تا طرف مقابل هم واکنش نشان دهد و تبدیل به قهر کردن زوجین خواهد شد. 
 

شما نمی‌توانید از کدورت ها فرار کنید، چون رفتار های زوجین با یکدیگر متفاوت است و احتمال اینکه اختلاف ایجاد شود، وجود دارد. اما شما می‌توانید با تهیه کردن کادو و هدیه، این کدورت ها را از بین ببرید و نگذارید که قهر کردن ها ادامه پیدا کند. شما دو نفر قرار است که زیر یک سقف زندگی کنید و اگر یکی از شماها قهر کند آن زندگی تبدیل به جهنم خواهد شد. با کادوهای مناسبتی سعی کنید آتش زندگی را تبدیل به گل و زیبایی کنید. 
 

گذشت کردن از اشتباهات دیگران، به خصوص اغماض و چشم پوشی کردن از اشتباهات همسران از یکدیگر، فضیلتی است که زندگی مشترک را زیبا تر و مستحکم تر می‌سازد. اما قهر کردن و کینه گرفتن از یکدیگر سبب خواهد شد تا زندگی بر پایه های سستی بنا شود. و کسانی که عذر یکدیگر را نمی‌پذیرند بدترین افراد در روایات بیان شده اند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی که صفات بدترین زنان امت خود را بیان می‌کردند فرمودند؛ از بدترین زنان شما، زن کینه توزی است که از هیچ (کار و سخن) زشت پروایی ندارد،،، و هیچ عذری از شوهر خود را نمی‌پذیرد و هیچ گناهی از او نمی بخشد. [4] 

پی نوشت :
[1] قرآن‌ کریم، سوره مبارکه روم، آیه 21
[2] علی ابراهیمی اقلیدسی و رقیه عباسی، رازهای همسرداری، قم: بیت الاحزان،1392، صفحه 171،به نقل از علی بهجت. 
[3] حمید بصیرت منش و احمد میریان، صحیفه دل، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، 1385، صفحه 59، به نقل از آیت الله خلخالی
[4] بحار الانوار، جلد 100،صفحه 235